Mijn baby van elf maanden speelde op de grond met zijn rammelaar.
Ineens stil.
Helemaal stil.
Hij had het ringetje ingeslikt.
Zijn gezichtje werd paars.
Hij kon niet ademen.
Mijn hart stond stil.
Ik greep de ChokeBuddy uit het kastje.
Eén keer trekken.
Het ringetje eruit.
Hij huilde zich kapot.
Godzijdank.
Dit gebeurt zo snel.
Ik was doodsbang.
Wat als het niet gelukt was?
Nu ligt de ChokeBuddy altijd binnen handbereik.
Altijd.