Ik was midden in de spinningles, vol gas aan het trappen, zweet gutst eraf, hartslag in de rode zone. Gauw een hap van mijn proteïnereep gepakt voor extra power – bam, vast! Geen lucht meer, keel dicht, ik zak in elkaar op de fiets. Paniek bij iedereen, maar dat meisje naast me graait in haar tas: ChokeBuddy! Vijf ferme trekken later hoest ik mijn longen leeg, dat ding zuigt die klont eruit. Schaamde me rot voor de hele zaal, gezicht rood als een tomaat, maar hé, ik leefde nog. Thuis meteen eentje besteld – nu zit 'ie standaard in mijn sporttas. Nooit meer zonder!