Ik paste op een tweeling van twee. Tweelingzusjes, zo schattig. Opeens begon eentje te kokhalzen. Een rozijn in haar mondje. Ze werd paars. Ik schrok me dood. Gauw rugslagen gegeven. Niks. Mijn hart bonsde. ChokeBuddy uit mijn tas gepakt. Drie keer getrokken. De rozijn vloog eruit. Ze huilde, ademde weer. Het andere kindje keek bang toe, met grote ogen. Ik beefde nog. Nu heb ik er altijd eentje bij me. Oppasstress is al hoog genoeg.