Mijn kleinzoontje van anderhalf was lekker aan het spelen in de tuin, zoals zo vaak. Hij kruipt rond, ontdekt van alles met die nieuwsgierige oogjes van hem. Plotseling zag ik hem bukken bij een hoopje aarde, en voor ik het wist had hij een klein wormpje te pakken. Uit pure ontdekkingsdrang stopte hij het gewoon in zijn mondje.

Ik zag het meteen gebeuren. Hij begon te kokhalzen, zijn gezichtje werd lijkbleek. Geen paniek, dacht ik, ik heb altijd mijn ChokeBuddy bij me in mijn broekzak. Eén keer stevig trekken, en daar kwam die worm eruit. Hij spuugde wat, huilde even hard uit, maar was snel weer zichzelf.

Kinderen zijn zulke ontdekkingsreizigers hè, ze proeven de hele wereld. Sindsdien neem ik hem altijd mee naar buiten, hou een oogje in het zeil en geniet van elk momentje.