Mijn kleine mannetje van twee was aan het spelen in de woonkamer met zijn favoriete speelgoedautootje. Ik zat even op de bank te kijken, maar ineens stopt hij dat wieltje in zijn mond. Voor ik het doorhad, begon hij te kokhalzen, zijn gezichtje werd helemaal paars. Mijn hart stond stil. Ik draaide hem om en gaf rugslagen, zoals je hoort te doen, maar er kwam niks los. Niks hielp.

Gelukkig lag de ChokeBuddy op het aanrecht, binnen bereik. Ik greep 'm, zette 'm aan en één keer trekken – boem, dat wieltje vloog eruit. Hij huilde zich de ogen uit zijn kop, maar hij ademde weer. Ik heb hem vastgehouden tot hij kalmeerde, en mezelf een belofte gedaan: nooit meer zo'n risico.

Nu ligt die ChokeBuddy áltijd binnen handbereik, overal waar we zijn. Peuters zijn zo verdomd nieuwsgierig, ze stoppen alles in hun mond. Ik let nu nog scherper op, want één seconde kan alles veranderen. Blijf alert, ouders.