Mijn kleine meid van anderhalf... ze stopte zomaar een Lego-steentje in haar mondje. Opeens was het stil, zo stil, en haar gezichtje werd paars. Ik... ik gilde het uit, mijn hart bonsde in mijn keel. Ik greep de ChokeBuddy van het dressoir, twee keer trekken... en het dingetje vloog eruit. Ze huilde zo hartverscheurend, mijn schatje, en ik huilde met haar mee, van pure opluchting en schrik.

Nu ligt hij altijd binnen handbereik, overal waar ik ben. En elke jonge moeder die ik spreek, vertel ik het: jullie moeten dit hebben. Voor dat ene moment dat je leven redt.