Ach, mijn lieve kleinkindje van vier maanden zat zo heerlijk bij mij op schoot, terwijl ik haar een lepeltje fruitpureetje gaf. Ze keek me aan met die grote, vertrouwde oogjes, en ik voelde me de gelukkigste oma van de wereld. Maar ineens... werd het stil. Helemaal stil. Ze kreeg geen lucht meer, door een stukje fruit dat vast was komen te zitten. Haar gezichtje werd paars, en mijn hart stond stil van schrik.

Ik riep meteen om hulp, mijn stem trillend: "Help! Ze stikt!" Gelukkig had ik mijn ChokeBuddy altijd in mijn handtas bij me – je weet maar nooit, hè, met zulke kleintjes. Met bevende handen pakte ik hem eruit, deed hem voorzichtig om haar mondje en trok één keer. Plop! Het stukje kwam eruit, en daar was haar huiltje weer, het mooiste geluid dat ik ooit had gehoord. Ik barstte zelf ook in tranen uit, van pure opluchting en schrik. We hebben elkaar even vastgehouden, mijn kleine schat en ik, tot we allebei weer rustig ademden.

Sinds die dag ligt de ChokeBuddy altijd klaar, binnen handbereik als ik oppas. Want het leven met baby's is zo kostbaar en kwetsbaar, lieverd. Wees altijd voorbereid, met liefde en een beetje wijsheid uit ervaring. Mijn hartje klopt nog steeds een tandje sneller als ik eraan denk, maar ze is veilig, en dat is alles wat telt.